ΤΟ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟ ΝΕΡΟ

Είμαι ένα μέρος της Ζωής, πάντα αντιπροσώπευα τη κίνηση, τη δημιουργικότητα, αλλά πάνω από όλα την ίδια τη Ζωή. Είμαι το δώρο της μεγάλης Μητέρας σε ένα τόπο, και εκεί που πάω με συντροφεύουν δέντρα αιωνόβια, φύλακες της μαγείας μου και ζώα που χαίρονται το δώρο μου και τέλος άνθρωποι.

Η ΠΕΡΔΙΚΑ

Από πάντα θαύμαζα τον πατέρα μου. Ήταν μία ευγενική παρουσία, που μας προστάτευε με στοργή και ηρεμία. Στο σπίτι ακουγόντουσαν περισσότερο οι φωνές της μητέρας μου, αλλά μόνο γιατί ο πατέρας μου, αν και τις περισσότερες φορές είχε δίκαιο, δεν ήθελε ωστόσο να της το επιβάλλει. Αφού εκτονωνόταν η μητέρα μου με τις φωνές, ερχόταν κάποια στιγμή που απλά παραδεχόταν το δίκαιο του πατέρα μου και έτσι αυτό γινόταν.