Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2012

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ





Χρόνια πριν ζούσε στη Αγγλία ένα πολύ φτωχό ζευγά­ρι, που είχε μονάχα μία αγελάδα. Με πολλές στερήσεις, συντηρούνταν από το γάλα και τα μοσχαράκια της. Κάποτε λοιπόν, την παραμονή των Χριστουγέννων, η αγελάδα όντας και σε εγκυμοσύνη πέθα­νε. Ο άντρας, που είχε μονάχα 3 πένες, που δεν αρκούσαν για να αγοράσει ούτε τρόφιμα για το γεύμα των Χριστουγέννων, πήγε να ζητήσει τη βοήθεια του εφημέριου του χωριού. Αυτός του είπε: «Όταν ο θεός κλείνει μια πόρτα, ανοίγει ένα παράθυρο. Εγώ και η εκκλησία είμαστε φτωχοί για να σε βοηθήσουμε, αλλά καθώς την ημέρα των Χριστουγέννων συμβαίνουν θαύματα, κάτι μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή για πάντα. Πήγαινε στο παζάρι και αγόρασε το πρώτο πράγμα που θα σου προσφέρουν.» Παρόλο που δεν ήταν σίγουρος ότι αυτή ή­ταν η καλύτερη λύση, ο άντρας πήγε στο παζάρι. Ένας έμπορος τον είδε να τριγυρίζει εδώ κι εκεί και τον ρώτησε τι έψαχνε.

Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2012

Η ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΕΝΟΣ "ΤΡΕΛΛΟΥ"





Κάποτε κλήθηκε ο Ιπποκράτης στα Άβδηρα να εξετάσει για τρέλα τον Δημόκριτο, διότι υπήρχαν παράπονα για αυτόν ότι δεν φέρεται φυσιολογικά, και ότι γελάει με παράξενο τρόπο, κάθε φορά που αντίκρυζε ανθρώπους. Ακολουθεί μέρος της «εξέτασης».

Ιπποκράτης: Λέγε στο όνομα των Θεών, μήπως λοιπόν όλος ο κόσμος νοσεί χωρίς να το αντιλαμβάνεται και δε μπορεί να ζητήσει από πουθενά βοήθεια για θεραπεία, γιατί τι θα υπήρχε πέρα από αυτόν;

Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012

ΤΟ ΣΗΜΑΔΙ ΤΗΣ ΧΕΛΩΝΑΣ





(Διασκευή ενός κινέζικου παραμυθιού)

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας σκληρόκαρδος έμπορος στην Κίνα. Αυτός είχε φτιάξει μία περιουσία βασιζόμενος στην στυγνή εκμετάλλευση των άλλων και την απόλυτη τσιγγουνιά. Όλοι στο χωριό τον σεβόντουσαν γιατί τον φοβόντουσαν και είχαν την ανάγκη του. Είχε έναν γιο ο έμπορος που λεγόταν Φένγκ. Ο Φενγκ ήταν διαφορετικός από τα άλλα παιδιά, ήταν μοναχικός, άδολος, δεν επιθυμούσε να κυριαρχεί στα άλλα παιδιά.


Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012

Η ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ





Μία από τις πιο ακλόνητες αρχές που υπάρχουν στον κόσμο μας είναι η θεμελιώδης και βασική αρχή του χρόνου: Μέχρι τώρα πιστεύουμε ότι κάθε στιγμή υπάρχει μία συνεχής ροή του χρόνου, κατά την οποία συμβαίνουν διάφορα γεγονότα μέσα μας και γύρω μας, εναλλάσσεται η μέρα με τη νύχτα, οι εποχές, αλλά και εμείς οι ίδιοι φθειρόμαστε και γερνάμε. Επίσης ο χρόνος τρέχει μόνο από τη μία κατεύθυνση προς την άλλη, δεν μπορούμε να επιστρέψουμε ούτε στιγμή πίσω, ούτε 10 χρόνια, πολύ περισσότερο να πάμε στην εποχή της αρχαίας Ρώμης ή της αρχαίας Ελλάδας.

Τρίτη 17 Ιουλίου 2012

ΤΟ ΣΟΦΟ ΣΠΟΥΡΓΙΤΙ








(διασκευή ενός παραμυθιού)


Mια μέρα ο Χότζας, (ένας δάσκαλος του ιερού νόμου για τους μουσουλμάνους) τσάκωσε με τις ξόβεργες που είχε βάλει στο φράχτη του ένα καλοθρεμμένο σπουργίτι και σκεφτόταν πώς θα το μαγειρέψει για να το φάει.

Όμως το σπουργίτι, τον κοίταξε στα μάτια, του μίλησε με ανθρώπινη φωνή και του είπε: «Ούτε καν να το σκεφτείς να με φας»! Ο Χότζας τα 'χασε που ένα σπουργίτι μπορούσε να μιλάει και το είπε. «Δεν είμαι απλό σπουργίτι», του είπε τότε εκείνο, «είμαι Δάσκαλος, Χότζας δηλαδή, ανάμεσα στα πουλιά κι αν με αφήσεις ελεύθερο θα σου δώσω τρεις πολύτιμες συμβουλές».

Παρασκευή 25 Μαΐου 2012

Παρασκευή 23 Μαρτίου 2012

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ




Ήταν κάποτε σε ένα πλούσιο μέρος ένας Κύριος, ένας μεγάλος Άρχοντας, που διαφέντευε ένα τεράστιο σπίτι με κήπους, κτήματα που απέδιδαν τεράστιες σοδειές, ζώα, αλλά και δάση που μπορούσε να κυνηγάει κανείς. Ένας ονειρεμένος τόπος που στον καθέναν θα άρεσε να ζει.
Ο Κύριος όμως ήθελε κάτι παραπάνω από τη ζωή του για να είναι ευτυχισμένος. Ήθελε να μην περιορίζεται στην ασφαλή, άνετη μα και βαρετή ζωή του. Ήθελε να πετάξει σαν πουλί, και να γνωρίσει όλο τον κόσμο, να δει τα όρια του κόσμου, μα και τα δικά του τα προσωπικά όρια. Ήξερε ότι η σοφία κρύβεται στην εμπειρία, και κάτι μέσα του τον τραβούσε σαν ένας μαγικός μαγνήτης προς το άγνωστο.

ΤΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙ







(Μια διασκευασμένη ιστορία του Χόρχε Μπουκάϊ)


«Ήρθα δάσκαλε, γιατί νιώθω τόσο ασήμαντος που δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα. Μου λένε ότι δεν αξίζω τίποτα, ότι δεν κάνω τίποτα σωστά, ότι είμαι αδέξιος και χαζός. Νιώθω πολύ άσχημα για αυτό, αισθάνομαι ότι η ζωή μου δεν έχει κανένα νόημα, ότι δεν θέλω καν να ζω. Πώς μπορώ να βελτιωθώ; Τι μπορώ να κάνω για να με εκτιμήσουν περισσότερο;»